مقدمه
دانش انفورماتيک باليني در واقع زيرشاخهاي از دانش انفورماتيک پزشکي است که بيش از هر چيز براي
پردازش دادههاي پزشکي مصداق دارد.
تاريخچه اين دانش به حدود پنجاه سال تحقيق و توسعه دانش کاربردي کامپيوتر در علوم پزشکي باز
ميگردد، يعني زماني که بيمارستانها در حال تجهيز با امکانات اوليه کامپيوتري بودند و پزشکان تمايل
داشتند که از اين ابزار براي تصميمسازي باليني بهرهمند شوند.
عليرغم اين قدمت نسبي، اينکه چرا رشته انفورماتيک باليني به تازگي و در هشت سال گذشته به عنوان
يک رشته تخصصي جديد مطرح شده، مورد سؤال است.
يکي از اصليترين دلايل اين مسئله آن است که در زمان فعلي افراد بسيار زيادي در حوزههاي مختلف
سلامت و به ويژه پزشکي به استفاده از کامپيوتر روي آوردهاند و به خاطر وسعت قابل توجه هر دو رشته
پزشکي و علوم انفورماتيک، به اجبار نياز به آموزشهايي در هر دو زمينه دارند.
از آنجايي که يادگيري پزشکي کاري دشوار است و زمان زيادي ميطلبد، برخي از مهندسين کامپيوتر که
وارد مقوله انفورماتيک پزشکي شدهاند نتوانستند آن طور که انتظار ميرفت اين دانش را فرا گيرند، لذا
موضوع به شکلي معکوس ادامه يافت و کلينيسينها احساس کردند که خود بايد وارد شده و مباني
انفورماتيک را فراگيرند و سپس کار حرفهاي و تخصصي خود را عملياتي سازند.